Paulus laat in dit hoofdstuk zien dat hun zoeken naar wijsheid en hun verering van zelfgekozen leraren tot verdeeldheid in de gemeente leidde hetgeen een zeer kwalijke zaak is. Hij laat dan zien dat leraren (slechts) door God gegeven worden met een eigen taak en eigen verantwoordelijkheden. Iedere voorganger is verantwoordelijk voor hoe hij verder bouwt op het fundament Jezus Christus en zal daar ook loon op ontvangen dan wel schade lijden. En de Corinthiërs moeten zich realiseren dat zij geen (afgodische) loyaliteit aan voorgangers verschuldigd zijn maar dat voorgangers aan hen gegeven worden tot eer aan God. Zij zijn slechts van Hem en daarom zouden zij zich niet op mensen moeten beroemen.