Paulus laat in dit hoofdstuk zien dat hun zoeken naar wijsheid en hun verering van zelfgekozen leraren tot verdeeldheid in de gemeente leidde hetgeen een zeer kwalijke zaak is. Hij laat dan zien dat leraren (slechts) door God gegeven worden met een eigen taak en eigen verantwoordelijkheden. Iedere voorganger is verantwoordelijk voor hoe hij verder bouwt op het fundament Jezus Christus en zal daar ook loon op ontvangen dan wel schade lijden. En de Corinthiërs moeten zich realiseren dat zij geen (afgodische) loyaliteit aan voorgangers verschuldigd zijn maar dat voorgangers aan hen gegeven worden tot eer aan God. Zij zijn slechts van Hem en daarom zouden zij zich niet op mensen moeten beroemen.

In dit gedeelte zal Paulus weer terugkomen op sexualiteit buiten het huwelijk. De Corinthiërs zagen daar geen probleem in. Paulus laat echter zien dat het lichaam, sexualiteit en het huwelijk heilige zaken voor God zijn en dat zijn kinderen daar op een God welbehaaglijke manier mee om horen te gaan.

In dit hoofdstuk 9 laat Paulus zien wat het (voor hem) betekent om af te zien van rechten wanneer dat een hoger doel dient. Voor hem was dat de prediking van het evangelie en het behoud van mensen. In dat afzien is hij een levend voorbeeld van de kosteloosheid van het e vangelie. Aan de andere kant laat hij in dit hoofdstuk zien dat gelovigen de verantwoordelijkheid hebben om in het onderhoud van fulltime-werkers in het evangelie te voorzien. Dat is een Bijbelse opdracht die Paulus ook duidelijk uiteenzet en verdedigt.